زندان اوین

زندان اوین  در کوهپایه های البرز در شمال تهران  واقع شده است . این زندان در سال ۱۳۵۰ به عنوان بازداشتگاه موقت افتتاح شد. پس از انقلاب در دوران جمهوری اسلامی، اکثر‌زندانیان سیاسی تمام مدت محکومیت خود را در این زندان سپری می کنند. اعدام های دسته جمعی در سال ۱۳۶۷، در این زندان به وقوع پیوست.

اوین دارای بندهای مختلف برای نگهداری زندانیان سیاسی و عقیدتی است.  که از میان میتوان از بندهای ۳۵۰ و ۲۰۹  وبند الف به عنوان مخوف ترین آنها نام برد.

زندانیان پس از دستگیری تازمان برگزاری دادگاه درسلول های انفرادی و یا غیر انفرادی  این بندها نگهداشته می شوند. در این مدت  اجازه استفاده از لوازم شخصی خود را ندارند. مواد خوراکی درطی روز سه بار توسط زندانبانان در داخل سلول تحویل زندانیان داده می شود. تنها کتابهایی که در اختیار زندانیان قرار میگیرد شامل قرآن، رساله آقای خمینی، کتاب حجاب آقای مطهریو کتاب دعای شیعیان به نام مفاتیح الجنان است. زندانی گاه حتی از داشتن عینک برای مطالعه محروم است مگر ثابت شود که بدون عینک قدرت دیدن و خواندن ندارد.

 مدت بازجویی و بازداشت موقت که در این سلول ها سپری می شود طبق قانون نباید بیش از یک ماه باشد اما برخلاف قانون گاه به یکسال هم میرسد.  ودر این مدت زندانی حتی دسترسی به شیشه و یا آینه ای برای آن که خود را در آن ببیند و متوجه تغییرات ظاهری خویش بشود هم ندارد.

بعد از دادگاه و ابلاغ حکم است که زندانی به بند عمومی منتقل می شود.  در این بند افراد به طور گروهی در سالن های عمومی به سر میبرند. اینجا تسهیلاتی مانند کتابخانه یا اتاق ورزش، حیاطی برای هواخوری و  فروشگاه کوچکی برای خرید مایحتاج به هزینه خود زندانی وجود دارد

زندانیانی  که علاقمند به ساختن کارهای دستی هستند اجازه دارند با هزینه شخصی خود از وسایل مختصری را از فروشگاه زندان خریداری کنند.

ساعاتی که زندانیان اجازه  ساختن کارهای دستی دارند  محدود است.

هدایایی که زنان زندانی سیاسی و عقیدتی بند عمومی باعشق و فداکاری به موزه زنان هدیه کرده اند حاصل دسترنج آنان  است که به هزینه شخصی خود و خانواده هایشان تهیه شده است. تعدادی از این زنان هنوز در زندان اوین به سر می برند.