Blog
Ut ultricies imperdiet sodales. Aliquam fringilla aliquam ex sit amet elementum. Proin bibendum sollicitudin feugiat. Curabitur ut egestas justo, vitae molestie ante. Integer magna purus.
شهر نورمبرگ در جنوب آلمان میزبان یک نمایشگاه با عنوان از اوین تا عشق بوده است. نمایشگاهی که آثار زنان ایرانی زندانی که به بیرون از زندان منتقل شده را به نمایش گذاشته است. طناز خامه به این نمایشگاه رفته و در مورد آن گزارشی تهیه کرده است
«از اوین با عشق» نام نمایشگاهی از آثار دست‌ساز زنان زندان اوین است که به کوشش منصوره شجاعی و گروهی از فعالان جنبش زنان در نورمبرگ آلمان به نمایش درآمده است. این نمایشگاه شامل ۳۳ اثر است که از سال ۱۳۸۸ تا به امروز درون زندان اوین ساخته شده‌اند و به مرور زمان به خارج از کشور منتقل شده‌اند.
دومین نمایشگاه کارهای دستی زندانیان سیاسی زن که در دهسال گذشته زندان بودهاند، با عنوان "از اوین با عشق" از پانزدهم سپتامبر در شهر نورنبرگ آلمان بازگشایی شده است. در این نمایشگاه که به هنرهای دستی زندانیان سیاسی زن بعد از سال ۸۸ اختصاص دارد، سی و سه اثر از زندانیان سیاسی زن به نمایش گذاشته شده است.
باهم به تماشای دست سازهای زنان اکتیویست زندانی اوین برویم
دومین سفر مجموعه «از اوین باعشق»
آلمان، نورنبرگ. ۲۴شهریور-۶مهرماه۱۳۹۸
به مناسبت روز جهانی زن، سرودی را که حاصل همکاری سه تن از همراهان مدرسه فمینیستی، و با امید به برقراری صلح و برابری در کشورمان تهیه شده، تقدیم به همه زنان ایرانی می کنیم. این سرود با نام «سرود برابری» حاصل فعالیت مشترک منصوره شجاعی، فرشته مولوی و گرجی مرزبان است. شعر این سرود را فرشته مولوی به نگارش درآورده و آهنگسازی آن را رفیع آرمان و تنظیم آن را آریو مرزبان برعهده داشته و در اسفندماه 1391 در وین و با خوانندگی نسرین ح. به اجرا درآمده است.
جلسه رونمایی و معرفی کتاب و زندگینامه «تا آزادی، آخرین خاطرات وطنم» با حضور نویسنده آن، خانم شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل در دانشگاه آزاد آمستردام برگزار می‌شود.
این بار عروسک‌ها، به یاری هنرمندای چون مژده دانش پژوه، هدی عظیمی، هاله پارسازادگان، نازنین عباسی، مقداد ساداتی، مهرنوش رمضان نیا، سارا حسینی، صبا ایمانی، مرجان فروغی، آزاده بیات، هلیا قره گزلو، مهسا حکاک خادم، علی رفیع، فرزانه قاسمی و… روای داستان زندگی نوش آفرین انصاری شده‌اند
صدای خشک باز وبسته شدن صندوق پست خالی، دو چیز را به ذهن من می آورد. صدای کشیدن گلنگدن کلاشینکف وقتی سربازها به سوی مردم معترض شلیک می کردند وصدای بازوبسته شدن دریچه کوچک درآهنی سلول شماره ۲۵ بند ۲۰۹ زندان اوین، وقتی زندانبان سرک میکشید ومی گفت که کس دیگری درتوالت بند است. یعنی زندانی هنوز بایدازفشارمثانه مثل ماربه خود می پیچید.
